Guacamelee for my limited playtime is very by the numbers when it comes to upgrade distribution, storytelling (you are literally trying to rescue a princess after collecting a magic "weapon" from a stone), but with the main twist being a 2D melee spectacle-fighter combat system and the setting.

Unfortunately, the setting consists of traits I am tired of or don't resonate with. I grew up in a desert, there is plenty of Hispanic/Mexican cultural representation in my city that it isn't novel to me, and I don't care for wrestling or luchador culture. If any of that interests you, this game will be phenomenal, for me... I am just gonna move on.

Caramba! Řádně (po)trhlá mexikáncká Metroidvania se vším všudy (puzzly, bitky, získávání schopností, skákání) a nějakými těmi kuřaty k tomu! Co zaujme hned od počátku a drží hru i ve slabších pasážích (moc jich ostatně není) je zvolená stylizace. Co naopak nepotěší je nevyrovnané tempo. Souboje jsou většinou lehké, zato plošinkové pasáže umí být v pokročilé fázi hry docela otravné až na hranu, kdy již nejde ani tak o výzvu jako spíše o buzeraci. Jinak celková spokojenost umocněná i tím, že hra krom hlavní linie nabízí dost prostoru pro vyblbnutí se i v různých výzvách, kooperaci apod.

Całkiem niezła metroidvania z miłym dla oka stylem graficznym, unikalnym settingiem (ogólnie luchadorzy to chyba mało eksploatowany temat w naszej kulturze) i przyjemnym platformingiem. Zawodzi jednak walka, jest jej za dużo i nie sprawia frajdy, a wrogowie czasami zlewają się z tłem i naszą postacią przez co trudno się w tym bałaganie odnaleźć. No i zdecydowanie za często utrudnienie polega na tym, że są oni wrażliwi tylko na jeden konkretny cios, wolałbym sam się nimi bawić tak jak uważam. Bossowie raczej wiele nie zmieniają na plus czy minus, po prostu są bo mają być. Oklepana fabuła (porwana księżniczka) sama w sobie mi nie przeszkadza, ale jej podanie już tak, nie znajdziemy tu bowiem jednego dobrego żartu czy błyskotliwego dialogu, a ewidentnie jest to tak napisane, jakby miało śmieszyć. Co trochę ratuje sytuację to design postaci i świata, niektóre animacje są całkiem zabawne, a ściany miejscówek ozdobione są memami sprzed 10 lat, o których miło sobie przypomnieć. Przeczesywanie mapy w poszukiwaniu znajdziek było satysfakcjonujące, szkoda tylko, że same nagrody za ich zaliczenie były tak nudne (1/3 fragmentu zdrowia, dodatkowy kwadracik staminy itd) i w zasadzie nie uważam, by mi jakkolwiek ułatwiły rozgrywkę.
Podsumowując było ok, ale cieszę się, że przeszedłem tę grę przenośnie, na granie w to na dużej konsoli szkoda by mi było czasu. No chyba, że z kimś w lokalnym coopie (bo kiedyś tak przeszedłem pół gry i lepiej wspominam ten czas).