Sights & Sounds
- I wasn't able to catch Ghostbusters: The Video Game when it was originally released (though I do remember wanting to play it), so I can't really compare the visuals to the original. This 2019 remake does look pretty good, if just a touch dated. The lighting effects are nice, but some of the textures could have been a little more polished
- The set pieces are diverse and well-crafted, except for the last level (more on that in a bit). I felt well-immersed in familiar locales like the Sedgewick Hotel and fire station, as well as the completely new sites
- The music is quite good, but it's funny how little the developers were able to use of the iconic theme song. There's one moment in the game where you're riding in the ECTO-1 and the drum fill from the beginning starts, but it turns out to be a different song. At least they got to play part of the first verse at the top of the credits
- The voice acting is, of course, the highlight here. Dan Aykroyd and Ernie Hudson were excellent. Harold Ramis does a pretty good rendition of Egon as well. As much as I was looking forward to hearing Bill Murray, some of his lines sound a little phoned-in. Maybe he was too busy thinking about that one time he dangled Seth Green over a garbage can

Story & Vibes
- The story is actually pretty good, having been penned by Aykroyd and Ramis themselves
- I was impressed with how much the game feels "Ghostbusters-y". They do a great job of capturing the feel of Ghostbusters I & II despite the difference in medium
- Unfortunately, the one note this game can't hit is the humor of the films. None of the jokes land that well, except for the answering machine messages. Be sure to listen to those every time you're in the fire station
- For the best laid-back time, kick down the difficulty if you're not trying to 100% the game. This gives you more time to soak in all the nostalgia

Playabillity & Replayability
- The game consists of a few long (1.5-2 hour) levels constrained to a distinct location. Just listen to what Ray and Egon say and enjoy the ride. All of the levels are fun except for the last one. It's really easy to get lost and turned around in the early parts of the level, and the section immediately before the final boss fight is a complete chore
- Boss fights are pretty decent. Each one has its own quirks and requirements, so they all feel unique
- While the controls are sensible and the camera is well-behaved, doing some things in this game just feel janky. Capturing ghosts feels like a crapshoot most of the time until you unlock the slam dunk ability. The slime tethers also sometimes don't behave as expected
- That said, it's smooth sailing most of the time. I kinda feel that certain moments could have been made more impactful with a tighter over-the-shoulder angle rather than the more distant 3rd-person perspective used in the game, though
- I'm not feeling a second playthrough coming down the pipleline anytime soon. Maybe I'll return to pick up the other achievements someday

Overall Impressions & Performance
- Coming in at only a little over 7 hours, the base price feels a little high. Luckily, this one goes on sale fairly often
- If you love the first two films, you'll appreciate the game. It's definitely worth your time if you're a fan
- I did have one weird crash out of nowhere in the cemetery level; the game had been running very well until that point. There was also an unusual bug on the same level where Ray just straight-up disappeared, requiring a checkpoint reload

Final Verdict
- 7.5/10. I'm so used to movie property games being dogwater that I didn't expect much from this. It was certainly a nice surprise. If you like the franchise, picking this one up is a no-brainer

Unique atmosphere, a ton of talent in writing, sound design, visuals. Would absolutely love to read it as a book or a graphic novel, watch it as an indie film or an animation... Honestly, anything but a game.

As a game, it's an experience so excruciatingly boring and unengaging that I would literally rather do my stupid shitty job rather than play it. From what I saw in the first two Acts, your entire agency as a player is reduced to selecting artsy absurdist lines of dialogue from a couple of equally bewildering options, and it makes absolutely zero difference what you choose, because other characters or the environment react to these statements in equally absurdist poetic ways. It's like a crushingly slow beat poetry mad libs: the game.

When you're not doing that, you're either walking very slowly through a minimalistic environment or reading walls of cryptic text. That is, as far as I can tell, the entire game element of this critically acclaimed video game.

I have a high tolerance for boring art, I watch art house films, I've read and enjoyed difficult books, so I'm not asking for everything to be slop with robots, murder or swords. But the point of the games as a medium is interaction. If you want to make it artsy - more power to you, there are plenty of examples where that works perfectly. But if I'm playing a game, I want to have meaningful interaction with your cryptic pretentious world, I don't want to be a glorified page-turning mechanism.

If I wanted to read a book, I would read a book. In fact, this is exactly what I'm going to do after frustratingly closing this "game" for good.

Mafia to jedna z najważniejszych gier mojego życia, przeszedłem ją na przestrzeni lat co najmniej 5 razy i sporo bawiłem się jeszcze w innych trybach, więc ten remake na pewno nie miał u mnie łatwo. No i niestety nie sprostał oczekiwaniom. Sterowanie bohaterem i strzelanie jest strasznie drętwe, częściej wywołuje frustracje niż jakąkolwiek przyjemność z grania, celowanie to udręka, a Tommy porusza się jak wóz z węglem, odczucie prawie tak złe jak w RDR2. Jedynie Thompsonem strzela się fajnie, ale jest on częściej dostępny dopiero pod koniec gry. Model zniszczeń samochodów jest znacznie prostszy niż ten w oryginale (nie wygina się już tak fajnie blacha), a niektóre możliwości w poszczególnych misjach zostały okrojone (np. już w jednej z pierwszych, na parkingu knajpy Morello nie możemy zablokować drzwi przed gangsterami). Nie można korzystać z tramwajów czy pociągów, nie można tankować paliwa, ogólnie wszystko jest takie "przyklejone" w miejscu i mniej żywe. Zamiast kilku dodatkowych misji dla Lucasa Bertone mamy nasrane puste znajdźki typu pocztówki, karty z postaciami i jakieś figurki lisów, typowe zapchajdziury. Tryb swobodnej jazdy również jest biedniejszy, ma mniej misji i w większości nie są już one tak zwariowane i zapadające w pamięć. A muzyka to jakiś nieśmieszny żart, co to za Mafia bez kawałków Django Reinhardta czy The Mills Brothers przygrywających podczas przemierzenia miasta!? Albo co to za ucieczka do baru Salieriego bez skocznego La Verdine? Spojrzałbym na to wyrozumialej gdyby stara muzyka została zastąpiona nową, klimatyczną ścieżką dźwiękową, ale zamiast niej mamy najczęściej głuchą ciszę lub jakąś audycję radiową w której gadają o meczu czy polityce - no zwyczajnie nie chce się tego pieprzenia słuchać. Kultowe utwory, których nie wycięli można policzyć na palcach jednej ręki. 2K naprawdę jest tak biedne, że nie mogło sobie pozwolić na odnowienie licencji choćby połowy z nich? Po prostu żałosne. Model jazdy jest ok, w trybie klasycznym to jest coś pomiędzy tą trudnością z oryginału, a usprawnieniem dla wygody, także nie jest źle. Słynny wyścig nawet w tym trybie był sporo łatwiejszy, ale to akurat uznaję za plus, bo to był kiedyś overkill, a tutaj też nie powiem, żeby była jakaś łatwizna, dalej miałem uczucie fajnego osiągnięcia gdy udało mi się go wygrać. Tylko nie wiem po jaką cholerę dodali tu jeszcze jakieś taranowanie pod iksem... Zupełnie niepotrzebne i kłóci się z realizmem reszty. Nowy dubbing to dla mnie hit or miss, część postaci brzmi lepiej, część gorzej. Don Salieri, Sam, czy Frank są w porządku, a Paulie czy Ralphie zupełnie mi nie podeszli, bardzo sztucznie wypadli. No i choć na aktorstwo w tym przypadku nie mogę narzekać, to na pewno powiem, że to nie jest MÓJ Tommy Angelo. W oryginale było czuć, że to zwykły, dobry człowiek, wciągnięty w gangsterski świat i ogólnie była w nim taka "dostojność" i elegancja, a ten nowy to zwykły uliczny cwaniaczek, gangster chcący się dorobić. Co samo w sobie nie jest wadą, po prostu nie jest to ta wersja postaci którą kocham. Za to bezdyskusyjną przemianę na plus przeszła Sarah, zarówno pod względem aktorskim jak i roli w fabule. Częściej się pojawia i ma swój charakter i coś do powiedzenia, nie jest już tylko losową laską z którą Tommy się przespał, zakochał i jakiś czas później ożenił. Graficznie jest całkiem ładnie, może technicznie nie ma się czym zachwycać, ale miasto jest fajnie zrobione, ma dobry klimat i więcej detali. O co oczywiście nietrudno po tylu latach rozwoju gier pod tym względem, no ale niech mają. ;) Tylko słabiej w nim czuć upływ lat w fabule, z oryginału pamiętam, że różnicę 5 lat naprawdę można było zobaczyć po tym jak lepszymi autami ludzie jeżdżą, a tutaj mam wrażenie że ciągle jest tak samo. I ogólnie jest dużo mniejsze skupienie się tutaj na zdobywaniu pojazdów i frajdy z tego. Z usprawnień muszę jeszcze wspomnieć ukrywanie się za osłonami, nieco ulepszone skradanie i dodaną możliwość przenoszenia ciał. Choć to wszystko cały czas utrudnia wspomniane już drętwe sterowanie.
Bardzo dużo narzekam, ale większość problemów jakie mam z tą grą wynika z porównywania jej z genialnym pierwowzorem, a nie z tego, że jest naprawdę zła, dlatego by być sprawiedliwym nie powiem, że to zaraz jakiś crap, choć może ze złości bym chciał. To po prostu zwykły średniak, niesiony przez nadal dobry scenariusz oryginału.

Od dawna nic tak mnie nie wynudziło. Nawet jeśli ta gra technicznie nie jest dokładnie walking simem bo cośtam, to bardzo jej do tego gatunku blisko. Ratuje ją tylko to, że jest krótka i ma dobry artstyle / grafikę. "No ale ten kotek, kotunio, MIAŁ MIAŁ xD, deszcz nagród, 10/10!" No nie. Gameplayowo jest tu ultrabieda, zero ciekawych mechanik, minimum jakiego oczekiwałem, to że chociaż będzie jakieś platformowanie fajne, a tu rudzielec robi wszystko sam automatycznie po stuknięciu x. 0 jakiegokolwiek wyzwania, myślenia, angażowania się, czegokolwiek. W odcinkach, które szybko przebiegamy to jeszcze ujdzie, bo świat jest naprawdę ładny, lokacje ciekawe, a w momentach ucieczki potrafi zagrać niezła muzyka, ale te wolniejsze fragmenty gdzie musimy gadać z generycznymi robotami i szukać dla nich przysłowiowego chuja w śmietniku to juz prawdziwe tortury. Przynieś puszkę energetyka żeby kupić kawałek druta, żeby za druta kupić sweterek, a za sweterek dostać papierek. No cóż za zabawa! -_- I jeśli chodzi o historię to jest najbardziej odtwórcze SciFi jakie można sobie wyobrazić, gdzie jeśli coś mnie wyjątkowo mogło zaciekawić, to pozostało niewyjaśnione, bo tak jest łatwiej i można udawać, że to bardziej artystycznie, "do interpretacji". :D Czapki z głów dla studia indie, że potrafiło przerobić popularność kotów w internecie, ich pocieszność itd. w samonakręcający się PR i dziesiątki (niezasłużonych) nominacji do GOTY 2022. Ale ja się nie nabrałem. 4/10

A terrible game. It symbolizes everything wrong with the modern (2013) game industry. The writing is awful and it's made by torture fetishists so it's really awkward. The gameplay is terrible, there's so many QTE's, the guns have no impact. It's an incredibly boring, unfocused mess.

The game is written so poorly that Lara's "badass moments" are entirely undeserved and almost insulting in how they hit you over the head with them. She starts out as a uwu softe girl who can barely do anything then at the end she's heckling people as she's shooting them. And I have to ask why? How? What happened to her to make this change? It certainly can't be how many people she's killed, because she's been doing that since the start of the game. The disconnect between story Lara and gameplay Lara is atrocious. Why is there a survival mechanic, where Lara has to get food, that disappears literally the second you kill a deer and then never appears ever again? Why are there berries to pick that give you 10 exp? Why are there random animals to kill?

The writing is so bad that it's honestly insulting. The puzzles are insulting, if they're even there. Tombs are made up of the most barebones "puzzles" ever conceived by man and what do you get out of it? 250 money, I mean scrap, I mean salvage. There's no reward for exploration or doing anything.
You only get the currency you get by doing literally anything in the game. Imagine if in Dark Souls you open a chest and you only get souls, not even an item to save them for later, but literally just currency. Also you can't skip the tediously long tomb chest opening animation. There's LITERALLY TREASURE PHYSICALLY in the chests and all you get is salvage. It's a joke.

The game speaks down to you like a child through overexplaining of basic concepts (Lara sees a bow, "That bow, I could use that bow! I need to find a way to get that bow."). If a game has a button that highlights all usable objects / tells you where to go, that means the devs fucked up.

It's actually incredibly racist despite how it's a "feminist" game. You have the Spiritual Aboriginal Guy who's also fat and half his dialogue is about food. You have the Angry Black Woman who is angry. Why is she angry? Who knows! But then she stops being angry during the last hour of the game for some reason. You have the Cowardly White Guy who only cares about his career I guess and betrays everyone despite being the only reasonable one here. I mean, who are you going to listen to in this situation? The people who've captured you and will kill you if you don't listen to them or your colleague who just so happens to be stronger than god and can kill everyone (no one knew about this before)? The only good character was Roth cause he was voiced by Robin Atkin Downes so it was nice to hear Kaz Miller again (this is the only reason why he's the only good character).

The fact that 95% of the enemies are random white guys who formed a cult who I think are supposed to be Russian (one of them is named Nicolai, and two others have Russian names but I forgot what they were) yet have thick American accents despite the entire game taking place on a Japanese island. The fact that these white dudes formed a cult around a Japanese princess and then the first Japanese women they meet just so happens to be a descendant of the princess just seems so weird and contrived and kinda racist.

The environments are so goddamn ugly and colours are washed out and are mostly varying shades of grey and brown. 20% of the game takes place in a self-described shantytown. Why are we here? Are we not supposed to be on a Japanese island? Why is the palace section 20 minutes long and then it's on fire and you never return there? A real missed opportunity for anyone who likes to look at things.

All those reviewers from 2013 who gave the game "critical acclaim" should listen to the black man with the lightning.

What a waste of time.

I played about halfway through original half life before switching to Black Mesa and honestly it didn’t change how I felt that much. I get that it did a lot for the fps genre in terms of immersion and storytelling but it’s a slog to play through. It’s too long and you spend so much time in ugly, boring hallways and vents and miscellaneous factory shit. So much of this game could be trimmed. There were cool parts that I enjoyed but they weren’t enough to stop me dreading the next alien factory I’d have to trudge through.