ilk oynadığım zamanlar bitiremeden pc bozulmuştu verilerimi de alamamıştım kısmet geçen seneyeymiş baştan bir daha oynamıştım. ve fark ettim ki buradaki yazım o kadar iyi ki. şöyle diyeyim bad endingleri oynarken ilk defa bu kadar kötü hissettim. özellikle clear'ın bad endingi o kadar detaylı grafik şekilde anlatılmış ki, bir de tüm o olanları aoba'nın ağzından dinlemek ekstra bir acı verdi tek seferde bitiremeyip kapatma ihtiyacı duymuştum. yani olumlu olmasa da gerçekten başarılı yazılmış.
fakat good endingler de bir o kadar tatlı ve aralarındaki ilişkiyi geliştiriyor <3 bir de mizuki'ye ne olduğu ile ilgili de hikaye yapılması çok mutlu etti çünkü önceki oyunun finalinde hep hee o da iyi diyerek es geçiliyordu ben üzülüyordum, sonuçta aoba'nın yıllarca en iyi arkadaşıydı. bir de aoba'nın geçmişine inen bir kısmın da açılması güzel, hakkında daha çok şey öğreniyoruz canım aobam

weirdly enough, to me this is a lot better than the base dmmd game. like, i actually think this is really good. i think fuchii kabura is generally a good writer, but has a tendency to come up with an ambitious plot but not embrace it to its full potential. this is especially evident in dmmd which definitely has the messiest plot from any n+c game despite its interesting premise.

therefore, i think dmmd works best in this format of short vignettes. firstly, these short stories manage to clear up a lot of questions from the various base game endings, which is satisfying. it's also mostly character interactions, inner thoughts, and relationship fluff, which is really where kabura is at her best so it's just Better imo. clear's route was the best as usual. i even warmed up to Big Business Boy noiz after they did... all of that in the hotel. like yea i guess he is still his usual freak self after all thanks for clarifying!