Önceki yazdığım incelemelerde Chilla's Art'ın en sevdiğim oyunu olarak The Caregiver'dan bahsetmiştim. The Caregiver hoştu ilginç teması ve oyunun sonlarına doğru yaşattığı aşırı gerginlikle gözüme girmeyi başarmıştı ancak bu Hanako'yu oynaya kadar böyle aklımda kaldı. Hanako cidden yapımcının oynadığım diğer oyunlarından daha iyi bir seviyede olduğunu söyleyebilirim. Yapımcının diğer oyunlarında örnek olarak Aka Manto'yu verebilirim mesela Aka Manto'da düşmanımızın bizi gördüğünde bir bağırış şekli var korkunçtan çok baş ağrıtıcı gelmeye başlamıştı. Özellikle Aka Manto dışında Yuki Onna'da düşmana öyle tiz ama öyle baş ağrıtan bir ses koymuştu ki oyunu bitirirken başımın ağrısından kafamı duvara vurasım gelmişti. Bunları neden örneklendirip anlattım yapımcının yanlış algıladığı bir şey olduğunu göstermek için yapımcıya göre o kadar yüksek sesle çığlık atan bir şey kovalarsa korkutucu olur. Başlangıçta haklı olabilir hiçbir şeyden haberiniz yokken bir anda çığlık atarak kovalayan bir düşman korkutabilir ama tekrar tekrar aynı şey olunca sadece baş ağrısı yaşatıyor. Her neyse Hanako'ya dönecek olursak örnek verdiğim baş ağrıtıcı çığlıklar yerine daha gerici atmosfer oluşturacak etmenler ile kafa ağrıtan çığlıklardan biraz olsun kurtarmışlar.

Cidden hakkını vermem gerek bu oyunu oynarken düşmanlar ile yüz yüze karşılaştığımda korkmazken onlarla karşılaşmadığım zaman gelen yürüme sesleri ve sanki üstünüzde bir baskı varmış gibi hissettiren o sesler oyunu fazlasıyla gerici yapmış. Oyunun hikayesi yine yapımcının bir çok yapımı gibi Japon şehir efsanelerinin bir çoğundan yararlandığını yapımın isminden bile anlamışsınızdır. Hikaye sadece Hanako-san efsanesiyle ilgili gibi duruyor ama pek göründüğü gibi değil oyunda düşmanlarımızda Japon Mitolojisindeki bazı yokailerden alınmış. Yapımcının korku oyunlarından pek haz etmediğim fazlasıyla belirtmiş olsam da oyunlarının tarzında sevdiğim bir iki yönü söyleyebilirim. Yapımcının tarzında en sevdiğim yönlerden birisi oyunlarının hikayesini Japon şehir efsanelerinden veya mitolojilerinden esinlenerek kurgulaması başka sevdiğim bir yöne ise paranormal bir unsur yerine cidden gündelik hayatta olabilecek bir unsurla rahatsız edici bir hikaye yazması diyebilirim. Bu ikinci belirttiğim yönünü The Closing Shift oyununda çok güzel kullanıyor yapımcı neyse konudan çok saptık. Hanako'ya geri dönmek gerekirse düşmanların çıkardığı seslerden fazlasıyla gerici bir atmosfer oluşturmasına artı olarak oyunun geçtiği yerin terk edilmiş zifiri karanlık bir okul olması içinizi sıkmaya yetiyor.

Okul atmosferinin iç sıkıcılığına artı olarak oyunun farklı düşmanları üstümüze salması da ayrı bir gerginlik oluşturuyor. Farklı düşmanlar konusunda üstünde pek durmak istemiyorum oyunu oynadığınızda görürsünüz. Düşmanlarımız böyle bağımsız bir korku oyunu için gayet rahatsız edici bir şekilde tasarlanmış. Üstelik sadece sizi kovalamakla kalmıyorlar bir noktadan sonra onlarla mücadele ediyorsunuz. Yine yapımcının diğer yapımlarında olmayan bir şey Hanako'da boss savaşları var. Her ne kadar çok çok kaliteli olmasa da böyle bir oyun için gözüm bir artı puan oldu. Bir de yapımcının tarzıdır falan dersiniz ama şu iğrenç sanki kamera bozulmuş gibi filtreyi sürekli gözümüze sokulmasından iyice ayar oldum. Bence Chilla's Art oyunlarının stili ilginizi çekiyorsa yapımcının en iyi oynayabileceğiniz oyunu olduğunu söyleyebilirim. Tabii bunu The Caregiver incelemesinde söylemiştim ama Hanako cidden ayrı baştan sona eğlenebileceğiniz bir yapım cidden adamların benim açımdan kayda değer birkaç korku oyunundan birisidir. Bu inceleme biraz Hanako'yu incelemek yerine Chilla's Art'ı da incelemişim gibi oldu.