tipo se seu amigo que jurava que a campanha dos CoD´s eram peak gaming fizesse um jogo. Eu não vou descer o cacete e falar que NADA aqui funciona. O level design ser bem aberto com abordagem é bacana, mesmo que a preferencia que o jogo dá é esse cover shooting mais "tático", algo que o próprio George Weidman escreveu na otima review dele na epoca do lançamento. Tem uma dissonância estetica entre essa ideia de "exercito de um homem só, manejo duplo de armas, fogo dos céus" com a forma que o jogo quer que você jogue ele, na realidade eu vou até um pouco mais longe (soumaisloucoquetodosvoc) e gostaria de argumentar que contrasta até com a forma que o jogo quer ser lido. Fica feio você me passar uma sequencia de imagens grotescas, como a do bebe no campo de concentração, e logo em seguida cair num pulp burlesco, pra logo depois fazer o personagem principal monologar como se tivesse num filme do Paul Schrader. Esse tipo de expolitatinon funciona numa frequência muito especifica, e você tem tá seguro do que você quer com ela pra fazer ser efetiva. Coisa que esse jogo, tirando uns lampejos de brilhantismo, não tem

Addendum; performance na AMD é UMA MERDA

senaryo: 3.5
oynanış: 3.5

lineer ve arcade bir fps oyunu bu aralar hiç çıkmıyor. oyun bu açlığı durdurmak için burada bize güzel konsepte sahip senaryosuyla bir maceraya çıkarıyor. oyun başlarda akıp gitsede, ortalara doğru lineer yapıyı bozan her görev sonrası belirli bir lobide toplanıp oradan görev seçip başlama benzeri bir olay var. bu olay oyunun akıcılığını zedelemiş ve lineer yapının heyecanını çöpe atmış. senaryoya gelirsek baya akıcı ve ilgi çekici bir hikaye var elimizde. problemi ise; lazy writing kurbanı olması. hikaye de yanımızda olan bir çok karakter var ve bazıları ölüyor. bu ölümlerin hiçbiri insanı duygulandıracak seviye de değil. bunun sebebi oyunun bize karakterleri yeteri seviyede tanıtamaması ve bunun sonucu bizim sadece boş boş ekrana bakmamız oluyor.

zevkli, oynanır.

Şu sıralar FPS oyunlarına sardığım doğrudur. Wolfenstein The New Order oynamakta biraz geciktiğim bir oyun oldu. Ertele ertele derken oyunu yeni bitirdim. Oyun hakkında düşüncelerime gelirsek, alternatif tarih ilgi çekici bir konsept. Sinemada Quentin Tarantino, edebiyatta Philip K. Dick alternatif tarih konusunda hatrı sayılır işler yapmış isimler. Oyunlarda da Wolfenstein bunun iyi örneklerinden. Yan karakterler birazcık daha işlenseymiş bu konsept daha iyi hale gelirdi. Oynanışa gelirsek özellikle iki elde silah kombini ve lazer silahlar oldukça hoşuma giden özelliklerden oldu. Bununla beraber oyun bir FPS için sanki fazla tekrara düşüyor gibi. Bölüm dizaynı ve görevler birazcık daha çeşitlendirilebilirmiş. Oyuncu gizlilikle ilerlediğinde belki yer yer bu tekdüzelikten kurtulabilir ama yine de çeşitlilik şart.

Toparlarsak oyun genel olarak iyi. Halen daha oynanabilir. 90'ların arcade FPS oyunlarını özleyenler kaçırmasın. (Hatta oyunda güzel bir sürpriz var. Bi Nightmare! yapın derim :) ). Ha bu arada oyunun geliştiricisi her ne kadar MachineGames olsa da yayımcı Bethesda. Kaplamalara, yüzlere falan bakınca oyun Bethasdayım diye bağırıyor anasını satayım. Bethesdanın adını gördüğüm duyduğum bir yerden zaten grafik falan beklemiyorum. Bir oyun firması bu kadar mı inatçı olur ya? Skyrim ucubesinden beri aynı halt. Az biraz özenin şu grafiğe be.

Playtime: 11:45 Hours
"Wolfenstein The New Order" manages to combine the charm and gameplay of old-school shooters like "Doom" or its namesake predecessor with a modern story and character focus and bombastic production.

Even if some cutscenes start and end rather abruptly and both the characters and the story seem a little rough and edgy, they work. I particularly liked the fact that the main character Blaszkowic constantly makes melancholy comments about the story.

In terms of gameplay, it's the clever enemy AI that provides challenges, the different enemy types, the variety in level design and the massive and extremely bloody hit feedback that made the game a lot of fun for me.

Güzel sunulan bir evren ama ana hikayedeki karakterlerin bir çoğu, her ne kadar anlatıma iyi kötü bir çaba harcandığını düşünsem de yine de sönük. Beklediğim etkiyi alamadım o yüzden.

Gunplay, bir yerden sonra sıkıyor. Farklılık yaratmak için çift silah muhabbetini denemişler ama bu kullanışlılıktan ziyade, ara sıra köstek bile oluyor. O kadar ki, çift elle Sniper kullanma imkanı veren tek oyun bu olabilir. Neyse ki bölüm ve görev tasarımları çeşitliydi de, bu saydığım eksilere rağmen aşağı yukarı zevk alarak oynadım. Öyle ki, gunplay'in basitliğini vs. de unuttum gitti çoğu zaman. Hatta, hiç düşünmezdim ama gizlilik bile yapılabiliyor aslında.

Teknik açıdan güzel bir görsellik, iyi optimizasyon ve fena olmayan müzikler de birleşince, baştaki eksilere rağmen bu puanı kapıyor benden. Bakalım, New Colossus nasıl olacak.