Benim yaşlarımda olanlar muhakkak çocukluğunda Diablo ismini en az bir kere duymuştur. İsmini duymak ne söz, yaşça büyüklerimizden beylik beylik Diablo ve Blizzard övgüleri ile gözümüz en az bir kere boyanmıştır. Diablo için anasını kesenler mi dersiniz, Blizzarddan babası çıksa yiyecek olanlar mı neleer neler. Çocukluğumda bir pc sahibi olmadığım ve tüm oyunlarımı zavallı modchipli eski bir PS2 ile oynadığım için resmen koca bir çocukluk bu laflar yüzünde Diablonun hayalini kurmakla geçti(oysa baya şanslıymışım) Eee neymiş bu Diablo denen oyun. Diablo tüm oyun boyunca koridorlardan koridorlara dolanıp durduğunuz, oldukları yerde duran mobları kesip biçtiğiniz, karşılığında ise daha güçlü silah ve ekipman topladığınız akılsız bir loot oyunu. Hikayesi ise... ne yalan söyleyeyim beş bölümden oluşan oyunun ilk üç parçasını oynadım. Hikaye namına duyacağınız tek şey: Kahramanımız yeni bir bölgeye gider, köyün ağası size köye musallat olmuş kötülüğü anlatır, siz de bölümün sonunda büyük kötüyü yenersiniz ve bir sonraki bölgeye geçilir. Oyunda anlatılanlar büyük oranda bundan ibaret, Ha Diablo sıkıcı bir oyun mudur derseniz aslında pek sayılmaz, oyun döngüsü öyle bir ince ayar çekilerek hazırlanmış ki, tam sıkılıp bunalacağınız anda size yeni ve daha güçlü ekipmanlar verip bir sonraki objektife yönlendiriyor, bu sayede bayılmasanız da bir parça bağımlısı haline getirmeyi başarıyor. Müzikler ve atmosferini de başarılı buldum, ayrıca pre-rendered ara sahneler de fevkaladeler. Diyeceğim odur ki Diablo sizin için o hayallerinizi kurduğunuz büyük RPG başyapıtı olmayabilir, aksine büyük hayal kırıklıkları yaşatabilir, fakat aradığınız basit bir looter aksiyon oyunu ise deneyebilirsiniz.