Arrest of a stone Buddha başlangıçta ne kadar hoş gözükse de oyunun öyle bir yapısı var ki oyun başta neyse sonuna doğru da aynı şekilde ilerlemesinden dolayı fazlasıyla bana baygınlık geçirtti. Oyunu benim için sıkıcı yapan en büyük etmen oyun boyunca gram değişmeyen oynanışı olabilir. Fazlasıyla basit bir oynanışa sahip nasıl olduğunu söylemek gerekirse bildiğiniz sadece yürü ve ateş et ara sıra mermin bitince düşmanların elinden bir silah kap tekrar boş boş üstüne gelen milyonlarca adamı vur tamamıyla bu yapıda hiç çeşitlenmeden hiç bir kendine yenilik katmadan kalıyor. Bu arada çeşitlenmiyor deyip hakkını yemeyelim tek tabanca, ikili tabanca ve pompalı tüfek olarak bu kadar bile silah olması oyunun ne kadar sığ olduğunu gösteriyor.
Bir insan evladı neden oyununu bu kadar sığ ve sıkıcı yapmak ister bilmiyorum ama bu yapıda olan bir oyunu bile insanların çoğunluğu seviyor. Benim anlayamadığım sevecek çok bir şey bulamadım oyunda zaten oynanış desen sıkıcılığın 50 tonu gibi bölümler arka plan değişikliği yapılmasa çekilmeyecek derecede monoton ilerliyorlar.
Oyunun en saçma şeylerinden biri ise oyun süresini bir güzel uzatan koşma eylemenin yokluğu oyunda bildiğiniz koşamıyorsunuz kaplumbağa kadar yavaş yürüyorsunuz. Bu koşamama olayı o kadar sinir bozucu ki sizi böyle açıkmış gibi hissettirmeye çalışan minik bir haritaya atıyor ve orada kağnı gibi yürüyerek zaman geçirmenizi istiyor oyun. Bu zaman geçirme olayı tamamıyla oyun süresini nasıl uzatırız çabası ama bu süre uzatma çabasını "ya oyunun hikayesi için destek" gibi yutturmaya çalışıyorlar.
Hikaye için destek dememin sebebi şöyle hikayemiz 70'lerin Fransa'sında uykusuz sorunları ve yaşamdan bunalmış bir suikastçının bir şeylere cevap aramasını anlatıyor. Anlatım diyorum ama oyunun hikayesel çok az gösterdiği hikayenin çoğunluğu bir bölümün sonrasında bir iki diyalog yedirilmeye çalışmışlar.
Hikayesi anlatım olarak takılmayacak derecede olsa da ilgi çekici bir tema seçilmiş. Bu yapım hakkında bana iyi gelen şeylerden birisi yine başlangıç kısımlarında atmosferiydi herhalde ama bu iyi taraf bile o kadar sıkmaya başlıyor ki buna bile iyi yön diyemiyorum. Bir de oyunun size sağladığı saçma bir zorluk var. Bu zorluk bölümler içerisinde bir ülke nüfusundan daha çok olan düşman dalgalarının sağladığı bir zorluk ve anlayamadığım şekilde bir bölümde ilerlerken aynı nokta aynı düşman türü tarafından bir çok kez öldürüldüm orada öyle bir şey olduğunu görünce oyun bile bile orada öleceğimiz saçma bir şey mi koymuş acaba diye düşündüm fakat oyunumuz bir iki kez daha ölüp aynı yerde o düşmanı indirmek için o monoton çöp bölümü başından oynatarak süreyi uzatmak istediğini fark ettim.
Uzun lafın kısası oyunu kesinlikle oynamınızı önermem ama merak ettiyseniz azıcık bile olsa şöyle bir şey yapmanızı önerebilirim oyunu indirim zamanı alıp bir yarım saat oynayın sonrasında iade edin zaten o yarım saat içerisinde gördüğünüz şeyler oyunun her kısmında aynı olduğu için zamanınızı harcamaya değmez.
Bir insan evladı neden oyununu bu kadar sığ ve sıkıcı yapmak ister bilmiyorum ama bu yapıda olan bir oyunu bile insanların çoğunluğu seviyor. Benim anlayamadığım sevecek çok bir şey bulamadım oyunda zaten oynanış desen sıkıcılığın 50 tonu gibi bölümler arka plan değişikliği yapılmasa çekilmeyecek derecede monoton ilerliyorlar.
Oyunun en saçma şeylerinden biri ise oyun süresini bir güzel uzatan koşma eylemenin yokluğu oyunda bildiğiniz koşamıyorsunuz kaplumbağa kadar yavaş yürüyorsunuz. Bu koşamama olayı o kadar sinir bozucu ki sizi böyle açıkmış gibi hissettirmeye çalışan minik bir haritaya atıyor ve orada kağnı gibi yürüyerek zaman geçirmenizi istiyor oyun. Bu zaman geçirme olayı tamamıyla oyun süresini nasıl uzatırız çabası ama bu süre uzatma çabasını "ya oyunun hikayesi için destek" gibi yutturmaya çalışıyorlar.
Hikaye için destek dememin sebebi şöyle hikayemiz 70'lerin Fransa'sında uykusuz sorunları ve yaşamdan bunalmış bir suikastçının bir şeylere cevap aramasını anlatıyor. Anlatım diyorum ama oyunun hikayesel çok az gösterdiği hikayenin çoğunluğu bir bölümün sonrasında bir iki diyalog yedirilmeye çalışmışlar.
Hikayesi anlatım olarak takılmayacak derecede olsa da ilgi çekici bir tema seçilmiş. Bu yapım hakkında bana iyi gelen şeylerden birisi yine başlangıç kısımlarında atmosferiydi herhalde ama bu iyi taraf bile o kadar sıkmaya başlıyor ki buna bile iyi yön diyemiyorum. Bir de oyunun size sağladığı saçma bir zorluk var. Bu zorluk bölümler içerisinde bir ülke nüfusundan daha çok olan düşman dalgalarının sağladığı bir zorluk ve anlayamadığım şekilde bir bölümde ilerlerken aynı nokta aynı düşman türü tarafından bir çok kez öldürüldüm orada öyle bir şey olduğunu görünce oyun bile bile orada öleceğimiz saçma bir şey mi koymuş acaba diye düşündüm fakat oyunumuz bir iki kez daha ölüp aynı yerde o düşmanı indirmek için o monoton çöp bölümü başından oynatarak süreyi uzatmak istediğini fark ettim.
Uzun lafın kısası oyunu kesinlikle oynamınızı önermem ama merak ettiyseniz azıcık bile olsa şöyle bir şey yapmanızı önerebilirim oyunu indirim zamanı alıp bir yarım saat oynayın sonrasında iade edin zaten o yarım saat içerisinde gördüğünüz şeyler oyunun her kısmında aynı olduğu için zamanınızı harcamaya değmez.