Çocukken benim hiç aterim olmadı. Arkadaşımın vardı onda da oynamaktan ziyade izliyorum. Hiçbir zaman gerçek prensesi kurtaramadık maksimum 8 veya 9. seviyeye geldik. Bu nedenlerden dolayı mario hiçbir zaman çocukluğumun oyunu olmadı.
Çok fazla Mario'ya başladım ve çok azını bitirdim. Odyssey i de oynadım ama gyrolu kontrolcüm olmadığı için bir şeyler eksik hissettiriyordu ondan dolayı bıraktım. Önce Joycon almayı düşündüm ama pc ile çok uyumlu olmadıkları, kolay bozuldukları ve bulması zor olduğu için vazgeçtim ve Ender'in abi gyro ile oyna seversin demesi üzerine dualsense alıp başladım.
İlk Galaxy'i bitirdim ama tüm taçları alana kadar loglamak istemedim ondan dolayı Odyssey'in incelemesi daha önce geldi. Galaksi gyro ile mükemmel olduktan sonra Odyssey'e tekrardan şans verdim ve sorunun kontrocü olduğunu anladım. Bu oyun tamamen joy con için tasarlanmış. Hatta switch lite da bile oynamanızı tavsiye etmem. Gyro ile oyundaki tüm kontroller açılıyor ve o zincirlenmiş hissi gidiyor. O zaman oyun inanılmaz zevkli ve tatlı oluyor. Diğer Mario oyunlarının aksine sonunda bir bütün harita var. Galaksi deki en büyük sorunum aynı haritaya tekrar tekrar gitmemiz gerekmesiydi. Od bu sorunu tamamen çözüyor. Post game içeriğine çok fazla bakmadım gördüğüm kadarıyla bir arena modu var bir de prenses kendisi maceraya çıkmış onunla takılıcaz. Peach'i ararım ama arenayı yapmam muhtemelen ve oyunu o şekilde bitiririm.
Not: New York çok güzeldi be.