Me surpreendeu bastaste! De início é inevitável você achar o combate datado, mas conforme o jogo foi passando, me acostumei, chegando ao ponto de não me incomodar praticamente nada. O jogo é surpreendente no quesito consequências das suas escolhas, chegando a ter um duas versões completamente diferentes de um capítulo dependendo da escolha que você toma no fim do capítulo anterior. Gostei muito da história e achei legal como ela é diferente do terceiro jogo. A trama do terceiro é bem mais focada naquela premissa de “temos que salvar o mundo”. Aqui não, aqui é uma trama política que é toda centrada nos Reis e quem está no poder e as consequências disso.
Jogaço!
Só pra eu falar algo ruim aqui, tenho que admitir que o segmento final do jogo, tive MUITOS crashes. Depois de pesquisar percebi que o problema tava na quantidade de saves que pelo visto ficam acumulando e no fim do jogo você tá com mais de 900 arquivos diferentes de saves, deixando o jogo suscetível a crashes quando você vai carregar um save. Fora isso, a experiência foi ótima.

The middle child of the trilogy, which is often overlooked. That's a shame, because I actually found this game to be the best in terms of narrative quality. The pacing is very good, and the game itself is not that long. The story gets going quickly and presents a whole range of new, interesting characters. The decisions are really important in this game and actually heavily impact the course of the game. One decision at the end of the first act determines the entire course of the second act and therefore also the ending. I've never seen that in this form before. The battle system has also been greatly improved, but it couldn't have been worse than in Witcher 1^^ I think that fans who only started with the third game should definitely play the second, it's very good in my opinion.

The Witcher 2 is very different than Witcher 3 and even Witcher 1. If you play the series in order, though, it kinda really is the perfect stepping stone towards what feels like a magnum opus in The Witcher 3.

Whereas Witcher 1 had lighter choice/consequence and faction siding, Witcher 2 doubles down on that by making two distinct playthroughs of the game based on your choice of faction in the first area. Witcher 2 is much more linear than Witcher 3, more in line with Witcher 1. However the gameplay has been refined more in 2 that it feels like a precursor to 3, rather than having the eh... 'rough' gameplay of Witcher 1.

What I'm saying here would make more sense if you played it, so I won't say much more beyond it doing an excellent job at being an RPG despite being so linear, and showcases CDPR's natural progression of the series up to Witcher 3.

Score: 92

A game with a decent amount of interesting elements, the story and characters have potential, and the world isn't wholly boring. The gameplay is just far too dull for me to invest any time into, there's not much point in doing anything other than smacking enemies with your sword over and over, upgrades are miniscule and unecessary most of the time, and abilities seem to have limited to no use. Once i got to the second area i was just not feeling it anymore because the game turned into a series of fetch quests and obnoxious dungeon crawls that just felt designed to waste as much time as possible, it's too much of a video game for it's own good.

Merhabalar ak kurt kardeşlerim, bugün konuşacağım oyun witcher 2. Büyük usta geraltın önceki oyundaki başyapıt hikaye sunumundan sonra daha ne karakteristik özellik ekleyebilir ki bir oyun derken. 2. Oyunu oynadım, ve şunu söylemeden edemeyeceğim. Gördüğüm en iyi hikaye sunumlarinda başı çeker. İlk oyunda en çok öne çıkan şeyler. 2. Oyunda pek işlenmemiş. Bunu bir sorun olarak görmüyorum açıkçası. ilk oyundaki gölkenari kısımları, açık ara oynadığım en zevkli witcher bölümlerinden biriydi. Buraya ilk oyunu anlatmaya gelmedim, ama yine de kendinden bahsetmemek olmaz. İlk oyunun sevilmeyen yani, combat ve grafiklerdir. Combatın kötü olmadığını ancak alışmanın saatler sürdüğünü söylemem lazım. Grafikler ve sanat tarzına laf yok, sonuç olarak bu oyun 2007 yılında piyasaya çıktı. Ve sanat tarzı karanlık fanteziyi öyle böyle değil, muhteşem benimsemişti. Orada olduğunu hissedebiliyordum. Peki, gelelim 2. Oyuna



The Witcher 2: Assassins of Kings epik bir hikaye, derin karakter gelişimiyle süslenmiş bir rol yapma oyunu başyapıtıdır. Oyun, bazı kararları öylesine içten öylesine duygulu yapmış ki. Karar verirken kendimi bir merhamet çıkmazında buluveriyorum. Acaba bunu yapsam finali etkiler mi? Veya, bu bana ceza olarak döner mi? Bütün ihtimalleri düşünmem gerekiyor çünkü, oyun başlarda yeterince cezalandırıyor oyuncuyu. Tamamen kalbinin sesini dinlediğin zaman da, aklın yolunu dinlediğin zaman da çıkmaz bir yola giriveriyorsun. Geralt'ın realist bakış açısını dinlemek gerekiyor açıkçası. Aklın yolu yoldur hocam. This is the way. Duyguları bir kenara atın( inanın çok zor) ve bu oyunu öyle oynayın.
Oyunun en büyük pozitiflerinden biri, oyuncuları Witcher evreninin karmaşıklığına derinlemesine sokmasıdır. Yani hikaye, ilk oyun gibi Karanlık fantezi dünyası, büyüleyici yaratıklar ve siyasi entrikalarla dolu. Ama bunun yanında, karakter gelişimi konusunda üst düzey bir iş çıkarıyor.

Karakter modelleri ve oyun dünyası inanılmaz derecede detaylı ve atmosferik. Ama, yer yer acayip saçmaladiğini itiraf etmeliyim. İlk chapterda aşırı sıkılırken 2. Chapterda ağzımın suyu akarak oynamam gibi.

Hikaye anlatımı açısından, Witcher 2, karakterlerin karmaşık ilişkilerini ve siyasi entrikaları ustaca işleyerek oyuncuları cezbetmeyi başarıyor. Bu, oyuna olan tekrar oynanabilirliği artırıyor.
Ama, zorluk dengesi. Eh bu işte, birazcık oynanış zevkini baltalıyor diyebilirim. 1. Oyuna nazaran 2. Oyunun oynanışı iyi, oyuncuyu zorlamıyor. Sorun da oynanış değil zaten. Benim tek sorunum, bosslar. Abi, normal mob keserken hiçbir şekilde zorlanmıyoruz. Ve hızlı hızlı geçiyoruz (aman bunu yapmayın) ama boss'a gelince 💀. Özellikle final ejderha bossunu 28. Denemede kestim. Sanırım bu, yeterli olmuştur. Oyunun craft sistemi, müthiş. Ama eşya aramak aşırı sıkıcı. İlk oyunda triss'e aşık olmuştum. Gerçekten, hareketleri vs. Her şeyiyle. Müthiş bir karakterdi. Ama 2. Oyunda. Hakkında bir şey söylemek bile istemediğim bomboş bir karakter haline gelmiş. Yine de, ara sahneleri atlamayın :)

Genel olarak witcher 2, ilk oyuna göre çok üst düzey bir oyun. Kimisi ilk oyunun hikayesini tercih eder. Ki haklı olarak, daha iyidir. Ama ben 2. Oyunun hikayesine bayıldım. Özellikle hikaye kurgusu, oyuncuyu özellikle çeken bir etken.
oyunun steam portu cok kotu. Enc versiyonu tavsiye etmem. Gidip korsan indirin.

I played this in 2013 or 2014, I believe. The Witcher 3 was approaching, I finally got a PC in 2012 that could run games at a decent level of quality, and I was interested in trying some games that I heard were great on PC.

People gave this game high praise. I realized here that games designed for PC weren't necessarily for me. Perhaps it's just this game specifically, but I was immediately overwhelmed by the amount of items I was gathering, their uses, and how I was meant to navigate my inventory.

On top of that, I didn't like how Geralt felt to control. He felt as though he was gliding on ice when moving around. In combat, I felt as though I was slicing through the air even if I was making contact with an enemy.

I probably could have appreciated the world, the writing, the characters, and the RPG elements... but I couldn't get past my issues. I dropped it after a few hours.