Coffee Talk'un ilk oyunu büyük bir beklenti ile girip hayal kırıklığı ile çıktığım bir oyundu. İlk oyun hakkında olan düşüncelerimi ahanda buradan okuyabilirsiniz. Dürüst olmak gerekirse, ilk oyunu pek beğenmediğimden ikinci oyunu oynamak istemiyordum, ama halihazırda Xbox Game Pass üyeliğim var, bir-iki saat bakayım, beğenmezsem çıkarım deyip girişmiştim. Ancak şaşırtıcı olarak ikinci oyunu bir tık daha beğendim.
Değişiklik olarak öncelikle, iki tane yeni bitkimiz var: Hibiscus ve blue pea. Bu iki bitki ile yeni içecekler yapılabiliyor. İkinci yenilik ise nesne mekaniği. Müşteriler eşyalarını unutabiliyor, veya başka birilerine vermek istedikleri şeyler olabiliyor, onları alıp ulaştırmak istedikleri kişilerin içeceklerinin yanında verebiliyorsunuz. Peki bu ne işe yarıyor derseniz, artık oyunun veya karakterlerin hikayelerinin kötü-normal-iyi olmak üzere farklı sonları var. Hem yerinde ve zamanında verdiğiniz nesneler hem de doğru veya yanlış içecek vermeniz bu sonları etkiliyor. İlk oyunla ilgili beğenmediğim noktalardan birisi idi, hikayenin gidişatını değiştirememek. Ancak bu gidişatı, nesneler ve içecekler ile değil de diyalog kurarak değiştirmek daha iyi olurdu.
İlk oyuna kıyasla bir tık daha gelişme var. Bu sefer karakterlerin ya dahil olduğu ya da birbirlerine fikir verdiği bir ana hikaye örgüsü var. İlk oyunda karakterlerin hikayeleri birbirleri ile çakışmıyordu. Bunda ise biraz daha iç içe girme, birbirini etkileme durumu var. O yüzden bu oyunun yazımı daha hoşuma gitti. Hikaye gereği bir-iki günde belirli içecekleri yapamıyorsunuz. Hoş, o günlerde gelen müşteriler sizde olmayan malzemelerden yapılan içeceklerden istemiyorlar. O yüzden ne anladım ben bu işten? Bide bir-iki noktada diyaloglar arasına sıkıştırılmış, servis edilen içecek ile ilgili kısa cümlecikler var. İstediğim trivia mekaniği şeklinde halen değil ama hiç yoktan iyidir. Ve ayrıca, ilk oyunda hissettiğim o yapaylık hissi halen var, ama çoğu karakteri tekrar gördüğümüzden dolayı mıdır nedir, ilk oyundaki kadar sert değil.
Bu belirttiğim noktalar dışında Coffee Talk Episode 2, ilk oyunla birebir aynı. O yüzden beğenmediğim noktalar da aynen geçerliliğini koruyor. Evet, ilk oyuna kıyasla bir tık daha hoşuma gitti, beklentim daha düşük olduğundan daha memnun ayrıldım. Ancak ikinci oyun diyebilecek bir gelişme de göremiyorum maalesef.
Değişiklik olarak öncelikle, iki tane yeni bitkimiz var: Hibiscus ve blue pea. Bu iki bitki ile yeni içecekler yapılabiliyor. İkinci yenilik ise nesne mekaniği. Müşteriler eşyalarını unutabiliyor, veya başka birilerine vermek istedikleri şeyler olabiliyor, onları alıp ulaştırmak istedikleri kişilerin içeceklerinin yanında verebiliyorsunuz. Peki bu ne işe yarıyor derseniz, artık oyunun veya karakterlerin hikayelerinin kötü-normal-iyi olmak üzere farklı sonları var. Hem yerinde ve zamanında verdiğiniz nesneler hem de doğru veya yanlış içecek vermeniz bu sonları etkiliyor. İlk oyunla ilgili beğenmediğim noktalardan birisi idi, hikayenin gidişatını değiştirememek. Ancak bu gidişatı, nesneler ve içecekler ile değil de diyalog kurarak değiştirmek daha iyi olurdu.
İlk oyuna kıyasla bir tık daha gelişme var. Bu sefer karakterlerin ya dahil olduğu ya da birbirlerine fikir verdiği bir ana hikaye örgüsü var. İlk oyunda karakterlerin hikayeleri birbirleri ile çakışmıyordu. Bunda ise biraz daha iç içe girme, birbirini etkileme durumu var. O yüzden bu oyunun yazımı daha hoşuma gitti. Hikaye gereği bir-iki günde belirli içecekleri yapamıyorsunuz. Hoş, o günlerde gelen müşteriler sizde olmayan malzemelerden yapılan içeceklerden istemiyorlar. O yüzden ne anladım ben bu işten? Bide bir-iki noktada diyaloglar arasına sıkıştırılmış, servis edilen içecek ile ilgili kısa cümlecikler var. İstediğim trivia mekaniği şeklinde halen değil ama hiç yoktan iyidir. Ve ayrıca, ilk oyunda hissettiğim o yapaylık hissi halen var, ama çoğu karakteri tekrar gördüğümüzden dolayı mıdır nedir, ilk oyundaki kadar sert değil.
Bu belirttiğim noktalar dışında Coffee Talk Episode 2, ilk oyunla birebir aynı. O yüzden beğenmediğim noktalar da aynen geçerliliğini koruyor. Evet, ilk oyuna kıyasla bir tık daha hoşuma gitti, beklentim daha düşük olduğundan daha memnun ayrıldım. Ancak ikinci oyun diyebilecek bir gelişme de göremiyorum maalesef.