Este juego huele a pólvora y a lluvia, un título que poco se puede decir ya a finales del 2020, Max Payne 2 tiene ligeros cambios respecto al primero como más interacción con el entorno y personajes que aparecen durante y entre tiroteos, la ambientación sigue en la línea de las películas policiacas la cual personalmente me encanta mucha oscuridad y poca luz tanto en el escenario como el la trama, si te gustó el primero te gustará este no hay mucho más que decir si el otro era bueno este es todavía mejor.

The funhouse. The funhouse says it all, really.

A story too conscious of its own tropes to fully embrace them, too in love with its darkness to properly work around it.
Max now looks like an Abercrombie model instead of a goofy Finnish developper.

Sometimes less is more.

Interesting sequel to an already great game, and this game takes basically everything from the first game and expands upon it - although it definitely tries something new and play with (and sometimes) retcons elements established in the first game. Max himself is a much more desperate figure in this one, and much more of an emphasis is placed on him being a screw-up rather than an unstoppable man-pushed-too-far dynamic in the first game.

I think a lot of people complain about how this game doesn't have the same sort of heart as the first one, although I really like this one - and it's probably as good, if not slightly better than the first game. It's definitely shorter than the first game, but then there's also much more of an emphasis on how Max's insistence on his fatalistic journey causes him to make a lot more mistakes - then ruminating on them, as his increasing alienation from the world begins to take much greater hold on him.

And I think this is absolutely a pitch-perfect recreation of noir films and pulpy novels - and I like how this one feels a bit more grounded than the original (as grounded as diving through the air, Matrix bullet-time, surviving 50 gunshots because you downed a bunch of painkiller games can be), and there's a bit more of an emphasis on emotional brutality than the first game.

That, and ragdoll physics. Glorious, glorious ragdoll physics. They made it so that the bullets essentially propel people in the air - so you can practically send people into space by shooting them repeatedly with a submachine gun. That's not realistic but it's fucking funny, and it definitely adds to the experience.

Öncelikle bu oyunun yeri bende çok büyük kelimelere sığdıramayacağım kadar çok seviyorum Max Payne serisini ama 2.oyunun yeri daha bir başka. 2.oyun bana tam ihtiyacım olan zamanda gelmişti. Oyun oynamaya yeni başladığım daha Half Life, Doom, Quake ve AoE oynadığım dönemlerdi. Bu oyun Dell marka bir bilgisayar ile bana içinde yüklü olarak gelmişti. Bilgisayarı klasör klasör klasör geziyor her yeri didik didik arıyor oyun arıyordum. Sonra onun ismini gördüm Max Payne 2: The Fall of Max Payne yazıyordu. Exe'den girdim oyuna direk oyun açılacak diye bekliyordum. Bir ayar menüsü geldi bilgisayar zamanın en iyisidiydi High'a çektim ayarları açtım oyunu. Ve o menüde ki muazzam müzik karşıladı beni. Harika bir duyguydu. Ozamana kadar öyle içime dokunan tek müzik Halo'nun ilk oyununa aitti.
Neyse oyunu oynamaya başladım ve o harika hikaye sunumu karşıladı beni, çizgi roman tarzında ama İngilizcem olmadığı için hiçbirşey anlamadan oynuyordum oyunu. Ama hoşuma gitmişti. Neyse oyunun ilk görevi başladı ve ben oyuna tam anlamıyla bayılmıştım. Önce bu duygularımı ve ilk anımı size anlatmak istedim çünkü bu oyunun yeri bambaşka bende. Yani canınızı sıktıysam ve sizi yorduysam özür dilerim. İncelemeye geçelim. Hikayeyle başlayalım;

HİKAYE;
Max Payne 1'in sonunda Max, hem ailesinin intikamını almış hemde büyük bir komplo ve neredeyse şehiri kontrolü altına alan oluşumu çökertmiş ve o muazzam gülüşüyle bize veda etmişti. Max Payne 2 ise bize bambaşka bir hikaye anlatıyordu. Hala ailesinin burukluğunu içinde yaşayan Max bir başka kadına vurulmuştu. Hemde normalde telefonda sanal seks diye tabir edebileceğimiz bir işi yapan bir kadına ama bu kadın ondan fazlasıydı. Max Payne bu oyunda hem kendi ideolojileri hem sosyolojik yapı taşlarıyla bir çatışma yaşarken bir yandanda tekrar aşık olabilmenin ve bir aile kurabilmenin hayalleri arasında çatışma yaşıyordu. Mona kendi ideolojisine ve sosyolojik konumuna çok tersti fakat Max, Mona'yı ideolojilerinden daha çok seviyordu. Gel gelelim büyük bir komplo teorisinin içine giren Max hem bir polisi öldürmekle suçlanır hale gelmiş hemde polislikten tamamen soyutlanmıştı. Fakat Max hala değerlerine sahip çıkıyor gerekene gerekeni yapıyordu.
Hikaye size sadece ideoloji ve aşkı değil intikamı ihaneti herşeyi ele alan bir yapı sunuyordu. Hikayenin sunumu zaten her oyundan farklıydı. Bazı hikaye parçalarını ise size doğrudan anlatmaktan kaçınıyordu ki bu da detaycılığınızı konuşturmanızı sağlıyordu. 1.oyunda da yer aldığı gibi sürrealizm ve sembolizm kokan rüya/kabuslar daha da olağanüstü bir boyuta kavuşmuştu. Kendi iç dünyamızda dolaşmamız Max'in üstün körü iç dünyasını anlatmak yerine onu oynanışa dökmek ve bunu muazzam aktarmak zor iş. Hatta bir rüyada eski Max Payne'in (ideolojilerine sadık) öldüğünü görüyorsunuz. Cidden harika iş çıkarılmış hikaye kısmında. Kurgusu ve diğer herşeyiyle muazzam.

SES VE GRAFİK;
Hikaye gibi ağır bir konudan sonra bu en iyisi olur diye düşündüm. Sesler cidden muazzam Max Payne'in sesi o kadar tatmin edici ki aman allahım. Mona'da aynı şekilde. Grafikler baya baya tatmin edici atmosferi o kadar iyi yansıtıyorlar ki hele o Şimşek, Yıldırım ve yağmur sesleri aman aman oyyyyy muazzam ya cidden hani grafik ve animasyonlar herşeyiyle kusursuz. Daha üstüne ne söylenir bilmiyorum. Oyuna özel hazırlanmış tv reklam ve dizileri de cidden harika seslere sahipler.

OYNANIŞ;
İşte Max Payne 2'nin hikayesiyle beraber en çok yükseldiği yer saf aksiyon oynanışı sizi düşündürecek kadar saf hemde. Siper mantığı olmadığı için sürekli hareket halinde olmalısınız oynanış yerinizde saymanızı istemiyor harika bullet-time mekaniği ve o bullet-time mekaniğinin üstüne kurulmuş çıkarılabilecek hack and Slash mantığında oynanış duruşu ile muazzam böyle çok adam varsa bullet-time'a alıp dönerek adam vurmanın verdiği hazzı bana da hiçbir oyuna veremez. Bu kadar mükemmel oynanışın üzerine birde size verilen güzel silahlar var. 2.tuşta 3 çeşit 3.tuşta 3 vs vs diye tam 7-8 e kadar giden bir silah çeşitliliğinden bahsediyoruz. Oynanış hiç sıkmıyor oyunun sonunda zaten tüm oynanış yeteneklerinizi sınayabilecek bir bossumsu düşman bulunmakta. Yani oynanış kusursuz hiçbir hatası yok sayabileceğim hiçbir eksiği yok oynanış kısmında, hani oynanıştakş her dinamik ve mekanik oynanışa katkı sağlıyor. Max'in oyunun başından sonuna macerasını deneyim ettiğimiz Max karakteri de ağır ama donukluktan uzak bir karakter oynarken cidden Max'i kontrol ettiğinizi hissedebiliyorsunuz. Düşman çeşitliliği de üstüne tuzu biberi, yılına göre modellemeler çok tek düze de olsa düşmanlar çeşitli her mekana farklı düşman tipi veriliyor neredeyse. Bu da oynanışın tekelleşmesinin önüne geçiyor. Mekanlarda yıkabileceğiniz yerlerde olması iyice işi renklendiriyor ve tabii ki etrafta düşmanları havaya uçurabileceğiniz aküler, variller vs oynanışı renklendiren şeylerin içinde. Ve etrafı araştırmak ufak parkurlar yaparak da aslında o bölüm içinde almamanız gereken bir silaha bile kavuşabilirsiniz. 2. bölümde bunun örneği vardı forkliftin demirinde variller vardı forklifti kaldırarak o demiri de yukarı kaldırıp kutuların üstüne çıkıp bomba alabiliyorsunuz hatta bölümün en başında da yine paketlenmiş kutuların üzerinden bullet time mekaniği ile atlayarak uziye sahip olabilirsiniz.

YAPAY ZEKA;
Bu nasıl bir yapay zeka arkadaş, yine 2.bölümden örnek vermem gerekirse hemen öldürdüğünüz ilk adamın ardından gelen adamlardan saklanırsanız heryeri didik didik aradığına görebilir. Şuan övülen Last of Us Part 2'de düşmanlar arası iletişime şahit olabilirsiniz. Her düşman size yaşadığını hissettiriyor. Yanınızda gezen 3.bölümdeki ve bir mahalledeki NPC'lerde gayet iyi yapay zeka sahip, hiçbiri ölmeden bölüm sonunu getirebilirsiniz tabii o mahalledekiler sonra sizin Vladimir Lem'in adamı olmadığınızı anlayıp sizi öldürmeye kalkabilirler dikkat edin...

BÖLÜM TASARIMLARI;
Kabus ve Rüya bölümleri harika dizayn edilmiş hikaye anlatıcılığına uygun dizayn edilmiş muazzam bölümler. Hiçbiri "bune" dedirtmiyor hepsi "vay" dedirtiyor. Oynadığımız her bölüm Malikane'den Fabrika'ya Polis Karakol'undan Hastane'ye her bölüm muazzam dizayn edilmiş harika lineerliğe sahip bölümler hatta lineer olduğunu bile hissettirmiyor bölümler. Kusursuz tamamiyle kusursuz yani. Oyunun küçük bir bölümünü kaplayan bölüm bile harika dizayn edilmiş tamamen kusursuz ya.

MODLAR;
Öyle modlar var ki yani oyunu çok üst seviyeye taşıyorlar, Payne Evolotuion'dan tutun Hikaye ekleyen modlara kadar herşey yine harika. İsterseniz Punisher bile olabiliyorsunuz.
Max Payne 2 serinin en iyi oyunu olmakla birlikte benimde en sevdiğim oyunu. KUSURSUZ....

Mechanically it's smoother and the Bullet Time is absolutely insane this time around, but it feels inferior to the first game and I can't exactly explain why. Max isn't portrayed by Sam Lake anymore and that's a huge loss, plus the story relies more on regular cutscenes instead of the cool comic strips in the first game (they're still there, they just appear much less). The reason it feels inferior is probably because it lost a lot of the charm the first game had, but it's still great nonetheless.

Max Payne 2 agarra lo que hizo tan bueno su primera entrega y lo hace mejor y mas desarrollado.

La historia es aun mas cautivante, el desarrollo de los personajes es mucho mas profundo y aprovechan mas a los personajes aparte de Max. Jugar con Mona Sax es un añadido genial tambien.

Tambien me agrado mucho la implementacion de las fisicas Havok (que es junto el source el motor que se uso para Half-Life 2),

Max Payne 2 es para mi lo que para otros es Resident Evil 4, un videojuego TPS maravilloso