eminim 2010da pspde böyle bi oyun oynasam keyif alırdım ama günümüzde hiçbir geçerliliği olmayan bi oyun
takdir edeceğim şeyler yok değil.
öncelikle oyunun yapımında bi tutku kesinlikle görüyorum. hikaye anlatımına verdikleri önem olsun, oynanış çeşitliliği için yapmaya çalıştıkları şeyler olsun asla bunu öyle pspye de oyun yapalım diye kopyala yapıştır bi oyun yapmıyo.
öncelikle dövüş mekaniğinde yakuza serisinden bambaşka bi yola gitmişler ki bence bu oyuna kadar olan yakuza oyunlarından (kiwamiler hariç) çok daha tatmin edici ve keyifli bir combatı var ve farklı dövüş teknikleriyle de bunu çeşitlendirmişler ki ben buna çok derin girmedim ama araştırdığım kadarıyla baya 15-20 tane dövüş tekniği var meraklısı için baya uğraşmışlar.
belli ki cutscene yapmaya bütçeleri olmadığı için çizgi roman tarzı denemişler fakat maalesef beni aşırı baydı ve hikayeyi takip etme isteğimi çok kaçırdı. oyunun %60ından sonra falan cutsceneleri hızlandıra hızlandıra anladığımı anlayıp geçerek izledim. oyun bittiğinde ne olup bittiğini az çok anlamış ama kim kim çok da bilmeden bitirmiştim. yine klasik yakuza serisi tarzı twistler var hikayede ki yine çok cheesyler.
açık dünyayı sabit kamera yapmaları çok canımı sıktı. büyük ihtimalle pspnin kapasitesi 3d böyle bi dünyayı kaldıramayacağı için sabit kamera arkasına görsel koyarak yapmışlar ama açıkcası çok ruhunu öldürmüş oyunun.
günümüzde çok vasat kalan bi oyun.
61/100

görselliği, sanat tasarımı, mekanları, dizaynları, müzikleri gibi özellikleiryle öne çıkarken oynanış bakımından çok tek düze ve sıkıcı kalmış. iyi ki 2.5 saatte falan biten bi oyun daha uzun olsa puanı düşerdi.
valla kasılan duygusallığa hiç katılamadım çünkü karakterlere asla bağlanamadım bu oyunun süresinden mi diye düşündüm ama düşününce ori'nin ilk oyunu daha ilk 5 dakikda beni ağlatmayı başarmıştı o yüzden oyunun başarısızlığı diye yorumladım. sonlara doğru beni biraz da olsa etkileyen duygusal tatlı dokunuşlar var.
büyük abi, her ergenin bir noktada yaşadığı vurgunu yaşadı...
71/100

valla combatı güzel keyifli akıcı. dodge mekaniğini çözdükten sonra daha da keyfi sefa oluyo.
oyunda gereksiz bi metroidvania olma çabası var ki çok beceremiyo. aynı zamanda soulslike tarzı oyunlardaki bağlantılı dünya, kısayollarla bağlanan dünya dalgasını da yapmaya çalışmışlar ki çoğu yerde kısayollar çok anlamsız hissettiriyo.
hikayesi okey. furynin karakter gelişimi daha seksi verilebilirdi kesinlikle ama yine de çizdikleri yolu sevdim. hiç beklemediğim twistleri vardı hoştu.
bol bol boss fight var ve hepsi kendine özgü hareket şeması, arenası vs. olan taş gibi bosslar. özellikle son boss bayaa keyifliydi. bizim kadar atik, çevik ve önceki tüm savaştığımız bossların yeteneklerini kullanabilen bi bossla savaşmak çok düello gibi hissettirdi ve çok keyifli bi zorluğu vardı. kesinlikle oyunun en iyi bossuydu.
ha bi de oyun tutorial verme konusunda çok kıt. bazı şeylerin ne olduğunu asla söylemiyo kendiniz oyunun yarısına gelince daha yeni anlayabiliyosunuz bazı şeyleri.
77/100