Nintendo kültürüne hakim birisi değilim ve bu oyunu aldığı puanlardan da etkilenerek denemek istedim. Açık dünya formülü gerçekten etkili lafım yok. Renk paleti, teması ve atmosferi gibi görsel dili de güçlü bir oyun. 10 saat civarı bir oynanış sonrası merak duygum nedense azaldı. 250 saat Elden Ring oynayıp o karanlık atmosferde kaybolmuş biriyim. Belki de o karanlık tema beni etkilemiştir ama bu oyundaki düşmanları ve dövüş sistemine nedense bir türlü ayak uyduramadım. Bazı bosslar ile karşılaşınca ve ilk denemede geçince çok tatmin oldum fakat bir şeyler bana eksik geldi. Belki de kötü bir dönemimde bu oyunu keşfettim onun da etkisi olabilir ama beni rahatlatmak yerine sürekli rahatsız eden bir yapıda ilerledi. Bir de o at sürme olayı neden bu kadar kötü. Bu oyunu ileride bir gün tüm bir haftamı ayırarak denemek isterim ama bugün çok yorgun hissediyorum.

I'm not a Nintendo person and I wanted to try this game because I was impressed by the scores. The open world formula is really effective, I can't argue with that. The visual language is strong, as is the color palette, theme and atmosphere. After about 10 hours of gameplay, my sense of curiosity diminished for some reason. I played 250 hours of Elden Ring and got lost in the dark atmosphere. Maybe that dark theme affected me, but for some reason I couldn't keep up with the enemies and combat system in this game. I was very satisfied when I encountered some bosses and beat them on the first try, but something felt missing. Maybe it's because I discovered this game during a bad period of my life, but instead of relaxing me, it kept bothering me. And why is that horse riding thing so bad? I would like to try this game someday in the future by dedicating a whole week to it, but I feel very tired today.)

Last Crown was a game that made me grimace the first time I saw it. After 21 hours of gameplay, I left the game at 71% completion. The reason I didn't finish at 100% or higher was that I was really curious about the end of the main story, and once the main story was over, I had no desire to go back and do the side missions. Throughout the game, I encountered beautiful locations, nice puzzles, a solid combat system and boss fights, all of which raised the bar incredibly high. Ubisoft is a company that can really make a solid game and I saw that again. Even though sometimes I had a hard time understanding what was going on in the fights, I was able to easily beat the last boss on my second try. They really handled Persian mythology very well. I think if Ubisoft approaches this series in a God Of War 2018 style, no one can hold a candle to it. Even though it's not my dream prince game, this game is a very good game and I'm glad that there are still new games coming in the Prince of Persia series.

İlk gördüğüm de suratımı ekşittiğim bir oyun olmuştu Last Crown. 21 saatlik oynanışın ardından oyunu yüzde 71 oranında bitirmiş noktadayken bıraktım. Yüzde yüz veya daha yüksek bir oranda bitirmeme sebebim ana hikayenin sonunu gerçekten çok merak ettim. Ana hikâye bitince de tekrar dönüp yan görevleri yapma isteğim kalmadı. Oyun boyunca birbirinden güzel mekanlar, hoş bulmacalar, sağlam dövüş sistemi ve boss kavgaları ile karşılaştım. Hepsi çıtayı inanılmaz yükseltmiş gerçekten de. Ubisoft cidden sağlam oyun yapabilen bir firmaymış bunu tekrardan görmüş oldum. Bazen dövüşlerde ne olduğunu anlamakta zorlansam da en son bossu bile ikinci denememde rahatlıkla geçebildim. Pers mitolojisini gerçekten çok güzel ele almışlar. Bence Ubisoft şu seriye bir God Of War 2018 stili gibi yaklaşsa kimse eline su dökemez. Her ne kadar hayalimdeki prens oyunu olmasa da bu oyun çok iyi bir oyun ve hâlâ Pers Prensi serisi ile ilgili yeni oyunlar gelecek olması sevindirici.

I played for 55-60 hours. I think the main ending is reached when all the side quests are completed, but that's enough. I'm full.
Update: I couldn't get enough of playing the game. I came to the real end. I gathered the family :)

55-60 saat arası oynadım. Yan görevlerin hepsi tamamlanınca asıl sona ulaşılıyor galiba ama yeter. Doydum.
Güncelleme: Oyunu oynamaya doyamadım. Gerçek sona geldim. Aileyi topladım :)

Warrior Within was one of the first video games I experienced, and every time I tried the first game, I would get bored and start Warrior Within again and finish it. Sands Of Time took a back seat for me, as the combat system and atmosphere in the 2nd game appealed to me then and still does. At the age of 26, I finished this game and I realize how much I miss fairy tale stories and why this game is a pearl. Despite the rough edges like the sloppy PC port, the slightly unbalanced platforming elements, the same type of enemies, only one final boss, it is truly a legend. Kakolookiyam...


Warrior Within ilk deneyim ettiğim video oyunlarından biri ve ilk oyunu her denememde sıkılıp tekrar Warrior Within'e başlayıp onu bitirirdim. 2. oyundaki dövüş sistemi ve atmosfer o zaman ve hâlâ bana hitap ettiği için Sands Of Time arkada kaldı benim için. 26 yaşında bu oyunu bitirmiş bulunuyorum ve masalsı hikâyeleri ne kadar özlediğimi hatta bu oyunun neden bir inci tanesi olduğunu daha iyi anlıyorum. Özensiz PC portu, oyundaki ufak tefek dengesiz platform ögeleri, sürekli aynı tip düşman var olması, sadece son bir boss olması gibi pürüzlere rağmen gerçekten bir efsane. Kakolookiyam...

As someone who loves the prince and the atmosphere in the trilogy, I liked this game. I didn't look at it as Prince Of Persia and I enjoyed it even more when I thought of it as something completely different. The fighting system and enemy variety didn't satisfy me at all, but the platforming elements were really nice. The story was also satisfying. It was a spacious 6-7 hour experience.

Prensi ve üçlemedeki atmosferi seven biri olarak bu oyunu beğendim. Prince Of Persia olarak bakmadım ve tamamen farklı bir şey olarak düşündüğümde daha da keyif aldım. Dövüş sistemi ve düşman çeşitliliği beni hiç tatmin etmedi ama platform öğeleri gerçekten güzeldi. Hikaye de tatmin ediciydi. Ferah bir 6-7 saatlik deneyim oldu.

Before I played it, I thought people's criticisms were unfounded, but they were right. It tells a part of the story that we don't need at all. I think we're witnessing one of the friendliest versions of the old Kratos. I liked the details of his wife, his daughter and the way they showed his thoughts about being a Spartan general. The sisters also aroused my curiosity. Gameplay wise, I didn't feel strong in the game. Breaking the enemies' defenses felt like a constant torture. This changes as you unlock new abilities, but it didn't leave a good impression at the beginning. God Of War 3 was the ultimate version of this form for me, but Ascension didn't satisfy me even though it came out after 3. I expected it to be better than the first trilogy and the side games.

Oynamadan önce insanların eleştirilerinin temelsiz olduğunu düşünmüştüm ama haklılarmış. Hikayenin hiç de ihtiyacımız olmayan bir bölümünü anlatıyor. Bence eski Kratos'un en dost canlısı versiyonlarından birine tanık oluyoruz. Karısı, kızı ve Spartalı bir general olmakla ilgili düşüncelerini gösterme biçimleriyle ilgili ayrıntıları sevdim. Kız kardeşler de merakımı uyandırdı. Oynanış açısından, oyunda kendimi güçlü hissetmedim. Düşmanların savunmasını kırmak sürekli bir işkence gibi geldi. Yeni yetenekler açtıkça bu durum değişiyor ama başlangıçta iyi bir izlenim bırakmadı. God Of War 3 benim için bu formun en üst versiyonuydu, ancak Ascension, 3'ten sonra çıkmasına rağmen beni tatmin etmedi. İlk üçlemeden ve yan oyunlardan daha iyi olmasını beklerdim.

I had the chance to experience a Persona game for the first time. I had 1 week to play and I played 8-9 hours a day, sometimes more, and reached the end of the game in 55-60 hours. I enjoyed the experience in a very organic way and I even got more excited for Persona 5, which I wanted to experience for a long time. The turn-based battle system, the story, the social bonds were all very enjoyable. For some reason, playing without doing everything one hundred percent gave me a special pleasure. I acted according to what I was curious about and what I felt like saying. I was very happy that the game has Turkish language support. I hope I will continue to play this and similar games in my native language. Although sometimes I felt like I was getting bored in the game, it recovered most of the time. Thank you to everyone who developed this game.

İlk defa bir Persona oyununu deneyimleme şansım oldu. Oynamak için 1 haftam vardı ve günde 8-9 saat, bazen daha fazla oynadım ve oyunun sonuna 55-60 saatte ulaştım. Çok organik bir şekilde keyif aldım ve hatta uzun zamandır deneyimlemek istediğim Persona 5 için daha da heyecanlandım. Sıra tabanlı savaş sistemi, hikaye, sosyal bağlar hepsi çok keyifliydi. Nedense her şeyi yüzde yüz yapmadan oynamak bana ayrı bir keyif verdi. Neyi merak ediyorsam, içimden ne geliyorsa ona göre hareket ettim. Oyunun Türkçe dil desteği olması beni çok mutlu etti. Umarım bu ve benzeri oyunları ana dilimde oynamaya devam ederim. Oyunda bazen sıkıldığımı hissetsem de çoğu zaman toparladı. Bu oyunu geliştiren herkese teşekkür ederim.