Þessi er nú dáldið kreisí!

Aðeins of qUiRkY á köflum, dialogue-ið er... merkilegt og það sama er hægt að segja um soundtrack-ið en stíllinn er flottur og yfir heildina er leikurinn skemmtilegur og krúttlegur.

Mjög falleg saga, smá klisja en samt falleg.

Ég hef ekkert að segja um þennan leik

Að þurfa að klára þennan leik í einu session-i af því það er ekki hægt að vista er ein mest stressandi upplifun sem til er. Það er gjörsamlega óTRÚlegt að hann kom út árið 1988 á NES, hann tekur þá tölvu eins langt og hún kemst, í grafík, hljóði og stærð og einhvern veginn bara virkar það fullkomlega.

ótrúlega fallegt, þarf að spila hann aftur til að meta hann betur

Þetta er svo sannarlega Overwatch... aftur

Jæja, þetta er soddan meistaraverk

Flott og fínt, ég ætla STRAX yfir í næsta

Hreinlega ein tilfinningaríkasta upplifun sem ég hef haft með tölvuleik.

Lengstu 6 tímar ever, hann verður MJÖG þreytandi með nákvæmlega sömu, lélegu shooting mechanics allan leikinn. Rosalegt fjör samt, sagan ekkert sérstök en það er mikil orka.

Það er hægt að gagnrýna þennan leik út í tætlur en maður verður að viðurkenna að það er ótrúlegt að herra Foddy náði að gera movement system sem lætur fyrsta playthrough-ið vera einhverjir 20 klukkutímar en playthrough númer 50 vera 10 mínútur, og allan tímann er það alveg jafn pirrandi

props fyrir að koma með hugmyndina sem myndi verða hið fullkomna meistaraverk geometry dash en út af fyrir sig er þessi dáldið kúkalegur

mjög kúkalegur $11 leikur með 5 pinkulitlum leiðinlegum arcade fingrafimi leikjum!??! með 300 achievements?!?

flott aesthetic en gameplay-ið er bara alls ekki fyrir mig, mjög arcade-legt og ég held að ég bara fíla ekki þannig leiki