Hvílíkt djamm, hvílík klassík, maður getur unnið þennan á svona tveim tímum og það er yndislegt

vá hvernig hafði ég aldrei spilað þennan. Maður sér að hérna var nintendo mest creative og var að skemmta sér mest með að prófa aaaalls konar hluti. Hann er líka geggjað fyndinn stundum og level designið bara stríðir manni stundum, eins og með ghost houses og skóginn

Langbesta leiðin til að upplifa half-life söguna. Næstum hver einasti hlutur er betri í þessum

Aðallega er þetta mjög fallegur leikur með frábærum umhverfum og stíl, allt hitt er samt frekar meh. Tónlistin er góð, sagan er ónauðsynlega flókin og á endanum fannst mér hún ekki segja mikið, þetta er svona saga sem er of vague til að fá eitthvað út úr henni. Þessi leikur er bara 3 og eitthvað tímar en samt fannst hann vera aðeins of langur. Þrautirnar voru bara ekki það skemmtilegar og mjög sjaldan er eitthvað merkilegt gert með þær.

Mjög satisfying progression og frábært ambiance

Þetta er svona eins og leikir sem eru ónauðsynlega erfiðir bara til að gera mann pirraðan nema hann er bara ekki erfiður?! ég meina, hann er ókeypis svo maður býst ekki við miklu

mjög skemmtilegur í byrjun, sérstaklega að finna mismunandi blöndur af máttum, sumar eru afar frumlegar, en síðan gerist eiginlega ekkert nýtt í seinni helmingnum og ég vildi helst bara að hann myndi enda. Overall ágætur leikur og kirby kallinn auðvitað alltaf jafn fjallmyndalegur sem og morðóður.

Þetta er alveg ótrúlegur leikur, og allt öðruvísi en hinir fromsoft leikirnir sem ég hef prófað. combat-ið og boss-arnir eru ekkert sérlega góðir miðað við restina af seríunni en guð mimn almáttagur þetta gæti verið besti heimur tölvuleikjasögunnar. fókusinn er algjörlega þar, í world building-inu og level design-inu, og það virkar bara svo ótrúlega vel

Einn frumlegasti þrautaleikur sem ég hef spilað, stuttur og laggóður og líka eitt af fáu þrautaleikjum sem ég væri til í að spila nokkrum sinnum aftur í framtíðinni

Aldrei fyrr hef ég farið inn í leik með svona lélegar væntingar og síðan verið svona sáttur á endanum. Þetta var mögulega besta upplifunin í Dark Souls þríleiknum. Af því ég hélt að þetta myndi bara vera average leikur þá var ég ekkert að pirrast yfir því að hann væri ekki fullkominn (og hann er það sko alls alls alls ekki), og þess vegna reiddist ég minnst í þessum leik af öllum FromSoft leikjunum.
Heimurinn hérna er svo ótrúlega merkilegur, meira að segja miðað við aðra FromSoft leiki, og það er svo yndislega gaman að skoða hann. Hann er samt allt öðruvísi en hinir Souls leikirnir. Dark Souls 1 er eins og kóngulóavefur, með helling af leiðum til að komast á milli staða. Dark Souls 3 er eins og tré með helling af greinum en þó maður fari eftir einhverri grein þá mun hún á endanum klárast og maður þarf að fara til baka. Dark Souls 2 er eins og þrívíddar völundarhús, ég hef enga hugmynd hvernig þessi heimur virkar eða hvernig sumir staðir tengjast og ég elska það.