Overwatch çıkış günün itibarinden hem kanıma giren hem de damarıma basan bir oyundu. İlk sezondan sonra hem balance sorunları hem de rank sistemi yavaş yavaş oturtulmaya başladı. Birkaç sezondan sonra ara verdim ve her fırsatta geri döndüm. Tüm başarılı sinematiklerine rağmen bunun oyun içinde yer edinememesine içerledim. Karakter ve harita eklentileri bir noktadan sonra komple kesilse de elde olan varyasyon oyunu canlı tutacak kadar yetiyor ve toksik olsa da oyuna sadık kitleyi avucunda tutabiliyordu. Gelen reworkleri her ne kadar ilk etapta garipsesek de bir şekilde kabullendik. Devir bir şekilde döndü ve döndü ta ki OW2'ye kadar. Onu da OW2 incelememden okursunuz. OW1 günahlarına rağmen beni uzun süreden sonra competitive shooter deneyime bağlamış klasik sayabileceğim bir yapım. Payload ittirirken Fury Road - Brother in Arms dinlemenin keyfi başkadır.