74 Reviews liked by Sindri


Aldrei fyrr hef ég farið inn í leik með svona lélegar væntingar og síðan verið svona sáttur á endanum. Þetta var mögulega besta upplifunin í Dark Souls þríleiknum. Af því ég hélt að þetta myndi bara vera average leikur þá var ég ekkert að pirrast yfir því að hann væri ekki fullkominn (og hann er það sko alls alls alls ekki), og þess vegna reiddist ég minnst í þessum leik af öllum FromSoft leikjunum.
Heimurinn hérna er svo ótrúlega merkilegur, meira að segja miðað við aðra FromSoft leiki, og það er svo yndislega gaman að skoða hann. Hann er samt allt öðruvísi en hinir Souls leikirnir. Dark Souls 1 er eins og kóngulóavefur, með helling af leiðum til að komast á milli staða. Dark Souls 3 er eins og tré með helling af greinum en þó maður fari eftir einhverri grein þá mun hún á endanum klárast og maður þarf að fara til baka. Dark Souls 2 er eins og þrívíddar völundarhús, ég hef enga hugmynd hvernig þessi heimur virkar eða hvernig sumir staðir tengjast og ég elska það.

A bunch of mini-games glued together to make a full game. Musical chairs was the shit!

walking around hogwarts is kind of fun honestly

Þetta er alveg ótrúlegur leikur, og allt öðruvísi en hinir fromsoft leikirnir sem ég hef prófað. combat-ið og boss-arnir eru ekkert sérlega góðir miðað við restina af seríunni en guð mimn almáttagur þetta gæti verið besti heimur tölvuleikjasögunnar. fókusinn er algjörlega þar, í world building-inu og level design-inu, og það virkar bara svo ótrúlega vel

mjög skemmtilegur í byrjun, sérstaklega að finna mismunandi blöndur af máttum, sumar eru afar frumlegar, en síðan gerist eiginlega ekkert nýtt í seinni helmingnum og ég vildi helst bara að hann myndi enda. Overall ágætur leikur og kirby kallinn auðvitað alltaf jafn fjallmyndalegur sem og morðóður.

ég mun víst aldrei fyrirgefa mér það að hafa spilað allan leikinn með enga tónlist, hefði kannski hækkað um hálfa stjörnu. Þarf að spila þennan aftur en akkúrat núna finnst mér þetta bara vera helvíti góður metroidvania, en ekkert meira en það. ef ég spila hann aftur ætti ég að fatta hvað fólk elskar við hann.

Spilaði í gegnum allan svona 4/5 af leiknum í einu session, síðan fer maður aftur til city 17 og þar missti ég áhugan, en þessi fyrsti 4/5 er algjör fullkomnun.

þetta er eins og evangelion af tölvuleikjum, það sorglegasta og mest niðurdrepandi sem maður hefur nokkurn tíman séð og svo er ógeðslega uplifting endir þar sem allir eru glaðir og sættast og hallelúja congratulations! Það eina sem dregur þetta niður eru gameplay hlutirnir, aðallega bara að dungeons og bossarnir sökka smá og eru langverstu hlutar leiksins

vá hvernig hafði ég aldrei spilað þennan. Maður sér að hérna var nintendo mest creative og var að skemmta sér mest með að prófa aaaalls konar hluti. Hann er líka geggjað fyndinn stundum og level designið bara stríðir manni stundum, eins og með ghost houses og skóginn

i loved to hate it and now i hate to love it. why is this game so fucking fun please god help me

If the tank sections were much shorter, this would be my favorite game in the series.