Mjög satisfying progression og frábært ambiance

Aðallega er þetta mjög fallegur leikur með frábærum umhverfum og stíl, allt hitt er samt frekar meh. Tónlistin er góð, sagan er ónauðsynlega flókin og á endanum fannst mér hún ekki segja mikið, þetta er svona saga sem er of vague til að fá eitthvað út úr henni. Þessi leikur er bara 3 og eitthvað tímar en samt fannst hann vera aðeins of langur. Þrautirnar voru bara ekki það skemmtilegar og mjög sjaldan er eitthvað merkilegt gert með þær.

Langbesta leiðin til að upplifa half-life söguna. Næstum hver einasti hlutur er betri í þessum

vá hvernig hafði ég aldrei spilað þennan. Maður sér að hérna var nintendo mest creative og var að skemmta sér mest með að prófa aaaalls konar hluti. Hann er líka geggjað fyndinn stundum og level designið bara stríðir manni stundum, eins og með ghost houses og skóginn

Hvílíkt djamm, hvílík klassík, maður getur unnið þennan á svona tveim tímum og það er yndislegt

þetta er eins og evangelion af tölvuleikjum, það sorglegasta og mest niðurdrepandi sem maður hefur nokkurn tíman séð og svo er ógeðslega uplifting endir þar sem allir eru glaðir og sættast og hallelúja congratulations! Það eina sem dregur þetta niður eru gameplay hlutirnir, aðallega bara að dungeons og bossarnir sökka smá og eru langverstu hlutar leiksins

Bara mjög fínn leikur sem ég mun örugglega spila aftur eftir nokkur ár, skemmtilegar hugmyndir og alveg frábær endir

Hinn bestasti leikur

Spilaði í gegnum allan svona 4/5 af leiknum í einu session, síðan fer maður aftur til city 17 og þar missti ég áhugan, en þessi fyrsti 4/5 er algjör fullkomnun.

Eh, merkilegar hugmyndir en þær passa dáldið illa saman

Þessi er svo nálægt því að vera fullkominn en síðustu hlutar leiksins eru bara ekki alveg nógu satisfying. Mér fannst ég þurfa að giska alltof oft í endanum, það er auðvitað einhver leið til að finna nákvæmlega hverjir allir eru en mér finnst það vera aðeins og flókið og létt að missa af. En ef Lucas Pope lærir af þessum leik þá gæti næsti verið algjört meistaraverk

Fyrsti soulsborne leikurinn minn og helvíti góð byrjun. Ekki jafn erfiður og ég hélt hann myndi vera, það voru bara nokkrir bosses sem tóku fleiri en 5 tilraunir. ég óvart valdi eitt besta loadout í leiknum úbbsí, allavega er alveg frábært ambiance hérna, mikið betra en t.d. í elden ring finnst mér

dís geim ís BÍG!

ég mun víst aldrei fyrirgefa mér það að hafa spilað allan leikinn með enga tónlist, hefði kannski hækkað um hálfa stjörnu. Þarf að spila þennan aftur en akkúrat núna finnst mér þetta bara vera helvíti góður metroidvania, en ekkert meira en það. ef ég spila hann aftur ætti ég að fatta hvað fólk elskar við hann.

jÁÁÁÁ´´A!!!